الزهرا

مادر را دیده اید
دوتا دستانش را باز می کند باز باز، لبخند می زند
قربان صدقه می رود تا فرزندش که از دور می آید را در آغوش بفشارد و ببوسد، تا دستانش را چنان محکم دورش حلقه کند که انگار می خواهد او را در خود هضم کند.

امام ، مثل مادر مهربان است.
یا شاید باید بگوئیم مادر نمی از دریای محبت امام را نشان می دهد.
دستان محبتی که باز است، آغوشی که گرم است و لبانی که خندان و خوش سخن است و صورتی که پر از نگاه محبت و امید است.
امام فضل و احسان خداست که دستانش را به سمت ما گشوده.
خود را در آغوشش پناه ده

ای احمد ! بر تو باد سکوت و کم حرفی چرا که آبادترین مجلس و محفل ، قلب های صالحان و ساکنان و ساکتان و خرابترین مجلس و محفل ، قلب های بیهوده گویان است.