الزهرا

?

?? بانوی ایرانی در گذر تاریخ همواره پاسبان هویت راستین خود بوده است. هرگاه اجنبی چشم بد به این سرزمین دوخت، مادران و خواهران و همسران (شیرزنان) این آب و خاک، پیش از مردان قیام کرده و در راه دفاع از “شرف” خود از #خود گذشتند. امروز اما عده‌ای فریب‌خرده با تأسّی به سیرت غربی آبروی خود را بر نیزه کرده و گمان می‌کنند که در راه آزادی و آزادگی گام برمی‌دارند. ای کاش فقط همین بود! این‌ها حتی دانسته یا ندانسته به سیرت عرب جاهلی اقتدا کرده اند ?

?در دوران جاهلیت، زنانی در میان عرب بودند مشهور به صَواحِبُ الرّایات❗️ که پارچه‌ای را بر روی نیزه یا چوب می‌کردند و بر دست می‌گرفتند یا بر درب خانه‌ی خود آویزان می‌کردند و معنی این حرکت این بود که می‌خواستند بگویند ما در #رابطه_جنسی با مردان، #آزاد هستیم. اصطلاحاً (……) هستیم.

?یکی از نخستین زنانی که در تاریخ، روسری خود را بر نیزه کرد و اعلام کرد که خواهان آزادی آن هم از نوع (……) است #هنده (همسر ابوسفیان و مادر معاویه) بود. این زن همان زنی است در جنگ اُحُد جگر حمزه سیدالشهداء (رضی الله عنه) را به دندان گرفت و از آن روز به هنده جگرخوار (آکلة الاکباد) مشهور شد.

?? برخی مراقب باشند که به سرنوشت #صواحب_الرایات مبتلا نشوند. گویا برخی طعمه رسانه‌های صهیونیستی و سعودی شده اند.

بشکند دستی که ویران کرد این گلخانه را
درعزا بنشاند او ، شمع و گل و پروانه را

بشکند دستی که هتک حرمت این خانه کرد
شیعه را سوزاند و خون در قلب صاحبخانه کرد

درون قلب جهان ، انقلاب گشته بیا
نفس ، بدون تو همچون عذاب گشته بیا

نظاره کن به فرا سوی مدینه و ببین
حرم به دست حرامی خراب گشته بیا

این گلستان نبیّ بار دگر ویران شده
چشمهای منتقم ، بار دگر گریان شده

بعد تخریب بقیع و این ستم در آن دیار
گشت روشن ، از چه قبر فاطمه پنهان شده

آنقدر محکم است حجاب زهرایی(ع)…

که نلرزد به باد و طوفان ها

عفت و حیاء و حجابتت ای بانو…

نوشداروست برای انسان ها

یا اباصالح❤️ا‌درکنی!

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

جمعه ي ديگر شده و گاه ناز
فرصت آدينه و هنگام راز

ندبه ي مهديّ و حريم رضاست
به به از اين صاحب مهمان نواز

اي لب پيوسته به آواي من
گوش كن و نغمه ي ديگر بساز

ذكر دعاي “فرج” و “يا رضا”
ناي دل ماست به آن چاره ساز

يار كجا و من بد دل كجا ؟
گر چه شدم با دم او سرفراز

نيست مرا در حرم ثامني
جز غم دلدار و سرود نياز

كاش به آدينه به صحن رضا
روي تو بينم به دو صد اعتزاز

كاش ببندم به تو قامت ….همين
ظهر يكي جمعه به وقت نماز

الهي آمين
اللهم عجل لوليك الفرج